خسته ام به وسعت تاریخ!

خسته ام

تمام کوه های پا بر جای تاریخ

که فرهاد آن ها را نکند

بر روی دوشم سنگینی می کنند

چشم به راه هیچ مسافری نیستم

اما ...

دروغ نوشتن را من وارد این متن نکردم

چشم به راهم

انتظار فعلی است که هیچگاه

به فاعلش نرسید !

من تمام صفات را از برم

اما حس امروز مرا

هیچ صفتی کامل نمی کند

هنوز خالی ماندم در ابتدای جمله ام

و چشم به راهم

تا کسی مرا به نقطه پایانم برساند

بی صفت بودن بهترین

تعریف حالم شده است !!

بخوابان تمام صداهای دنیا را

سکوت می خواهم در آخر راهی که تو می آیی ...

پ.ن :

ای کاش آسمان بودم
حتی اگر تنها یک پرنده در من پر می زد