و خدایی که در این نزدیکی ست...

با دلخوری و افسوس میگم : خیلی کلافه ام ، دارم گیج می شم!
با همون قیافه ی آروم با تعجب میپرسه : چطور مگه ؟!

با بی حوصلگی میگم : نمی دونم ، تو بهم بگو ؛ این یه قانونه ؟

این یه قانونه که کمترین محبتها رو از کسانی می بینیم که بیشترین محبتها رو بهشون کردیم

و بیشترین محبتها رو از کسانی می بینیم که کمترین محبت و توجه را بهشون داشتیم !

بعد از لحظه ای تامل میگه : هر عملی ، عکس العملی داره ، حالا سوال اینه که کسی هست که همین نظر رو درباره تو داشته باشه ؟!

با تعجب میگم مثلا کی ؟ حداقل در مورد من محاله چنین موردی وجود داشته باشه !

انگشت اشاره اش رو بهم نشون میده و به بالا اشاره میکنه !

کمی تامل میکنم ، تابحال اینطوری به موضوع نگاه نکرده بودم ... دفاعی ندارم از خودم کنم ...