مرد که باشی...

مرد که باشی، بار سنگین یک زندگی رو همیشه رو شونه هات حس میکنی... حتی از بچگی...

مرد که باشی، همیشه از اینکه چی میشه و چی پیش میاد میترسی...

مرد که باشی، همه از تو یه جور دیگه انتظار دارند،تا حرف بزنی و از غصه هات بگی میگن تو مردی نباید اینا رو بگی...

مرد که باشی، نمیتونی بلند گریه کنی، مجبوری تو خلوت خودت بغض کنی و اشک بریزی...

بغض راه گلوتو میبنده و یواش یواش خفت میکنه...اشکی که شریان های بدنتو مختل میکنه...

مرد که باشی، زنها فکر میکنن حقشونو پامال کردی، ولی تو اصلا فرصت نداری که فکر کنی ببینی کی حقتو خورده...

مرد که باشی، یه خونواده به تو تکیه کردن...

مرد که باشی، هر کم و کسری که باشه همه تورو مقصر میدونن...

مرد که باشی، آینده برات خیلی خیلی مهم میشه...

مرد که باشی، شب و روز زحمت میکشی فقط برای زن و بچت...

مرد که باشی، حسرت خیلی چیزا به دل خودت می مونه...

مرد که باشی، زندگی فقط سختی و دوندگیش رو بهت نشون میده...

مرد که باشی، دوس داری بقیه خوش باشن تا اینکه خودت خوش باشی...

مرد که باشی، با اینکه میدونی بهشت زیر پای مادراست، اما بدون هیچ چشمداشتی همه کاری برای زندگیت میکنی...