زبان...

آدمی اگر بزرگ و نیک زاده هم باشد از زبان مردم آسوده نیست، زیرا:
اگر بسیار کار کند،میگویند احمق است! اگر کم کار کند،میگویند تنبل است!
اگر بخشش کند،میگویند افراط می کند! اگر جمع گرا باشد،میگویند بخیل است!
اگر ساکت و خاموش باشد،میگویند لال است! اگر زبان آوری کند،میگویند وراج و پرگوست!
اگر روزه برآرد،شب ها نماز بخواند، میگویند ریاکار است! و اگر نکند،میگویندکافر است و بی دین!
لذا نباید بر حمد و ثنای مردم اعتنا کرد و جز از خداوند نباید از کسی ترسید...
پس آنچه باشید که دوست دارید... شاد باشید،مهم نیست که این شادی چگونه قضاوت شود...