حیاط خلوت
کارمان به جایی رسیده که باید طوری دلتنگ شویم که به کسی بر نخورد...
حیاط خلوت
کارمان به جایی رسیده که باید طوری دلتنگ شویم که به کسی بر نخورد...درباره من
دلم به بهانه ی همیشگی گریست؛
بگذار بگرید و بداند هرچه خواست همیشه نیست...
ادامه...
درد ِ دل...
ضعف هایت ، دردهایت را ....
می گذاری توی ِ سینی و تعارف می کنی ....
که هر کدامشان را که می خواهند ....
بردارند ....
تیز کنند ....
تیغ کنند ....
و بزنند به ....
سقوط
انسان ها هر از چند گاهی ، از جایی می افتند
از لبه پرتگاه
از پا
از نفس
از این ور بوم
از دماغ فیل
از چاله به چاه
از عرش به فرش
از چشم
از چشم
از چشم......
السلام علیک یا حجت الله فی ارضه
احساسِ آفتابگردان تنهایی را دارم که
آفتابش پشت ابرهاست ...
اللهم عجل لولیک الفرج
نقاب ها...
چگونه است؟!
صبح که بیدار شدی کدامین نقاب را بر می داری؟
فصل نقابهاست...
انگار کسی ما را بی نقاب نمی بیند اگر روی واقعی داشته باشیم کسی ما را نمی پسندد به دنبال لحظه ایم که تمام نقابها از چهره ها برداشته شود
ایا آن روز هیچ "خودی" باقی خواهد ماند؟
مرا ببخش قلب من...
دست نوازش بر سرش می کشم و می گویم: غصه نخور عزیزکـــــــــــــم می گذرد ...
برای دلم گاهی پدر می شوم
خشمگین می گویم: بس کن دیگر بزرگ شدی ...
گاهی هم دوستی می شوم مهربان
دستش را می گیرم و می برمش به باغ رویا، کنار تو...
دلم از دست من خسته است...دلم از دست من زخم خورده است...
مرا ببخش قلب من...
سخت ترین دو راهی...
سخت ترین دو راهی ؛ دو راهی بین فراموش کردن و انتظار است...
گاهی کامل فراموش میکنی و بعد می بینی که باید منتظر می ماندی...
شاید پشتت به خداست!!
دانشجویی به استادش گفت:
استاد اگر شما خدا را به من نشان بدهید عبادتش می کنم و تا وقتی خدا را نبینم آن را عبادت نمی کنم.
استاد به انتهای کلاس رفت و به آن دانشجو گفت : آیا مرا می بینی؟
دانشجو پاسخ داد : نه استاد ! وقتی پشت من به شما باشد مسلما شما را نمی بینم.
استاد کنار او رفت و نگاهی به او کرد و گفت : تا وقتی به خدا پشت کرده باشی او را نخواهی دید
تنهایی...
تنهایی خوب است؛
هم من و هم تو میدانیم که:
ولی چه میتوان کرد وقتی خوبی نمانده تا به تنهایی ، واژه تنهایی را از تخته سیاه زندگی پاک کند ...
آدم ها...
آدم ها همه می پندارند که زنده اندبرای آنها تنها نشانه ی حیات
بخار گرم نفس هایشان است!
کسی از کسی نمی پرسد : آهای فلانی!
از خانه ی دلت چه خبر؟!
گرم است؟! چراغش نوری دارد هنوز؟!
ایستادگی...
آنقدر زمین خورده ام که بدانمبرای برخاستن
نه دستی از برون
که همتی از درون
لازم است ...
حالا اما
نمی خواهم برخیزم
می خواهم اندکی بیاسایم
فردا برمی خیزم
وقتی که فهمیده باشم
.
هویج...
بزرگی وصیت کرد که برای سلامتی عقلتان هویج بخورید؛همه خندیدند و کسی ندانست...
که عقل همه در چشمشان است !!!
جهنم...
اگر در جایی زندگی کنیم که : هرزگی مُد؛ بی آبرویی کلاس؛ مستی و دود تفریح؛ دزد بودن و لاشخوری و گرگ بودن رمز موفقیتمون باشه....
پس باید بپذیریم که جهنم هم جای بدی نیست....
سال های کودکی
می خواهی کودک باشی
کودک به هر بهانه ای به آغوش غمخواری پناه می برد
و آسوده اشک می ریزد
بزرگ که باشی
باید بغض های زیادی را بی صدا دفن کنی...
.
.
ما خوب یاد گرفتیم :
در آسمان مثل پرندگان باشیم و در آب مثل ماهی ها...
اما هنوز یاد نگرفتیم روی زمین چگونه زندگی کنیم....
هوای خوب....
من هستم و خدا...
و در جاده ی زندگی،صورتم مهمان نسیمی که معطر شده از امید...
به خودم میگم: هیچ چیز ارزش این رو نداره که دستم رو از دستان مهربون خدا بکشم بیرون و بگذارم تو دست غیر خدا...
راستی اونکه دستان مهربان خدا رو به غیر او فروخت غیر از افسوس چه چیزی رو بدست آورد؟؟
