حلول ماه رمضان مبارک

الهی!

من نه آنم که زفیض نگهت چشم بپوشم

نه تو آنی که گدا را ننوازی به نگاهی

در اگر باز نگردد نروم باز به جایی

پشت دیوار نشینم چو گدا بر سر راهی

کس به غیر از تو نخواهم،باز کن در

که جز این خانه مرا نیست پناهی

حلول ماه بخشودن و بخشیده شدن مبارک

التماس دعا...

ماه میهمانی خدا...رمضان می آید...

 

پنجره آسمانی شعبان را که می گشاییم رایحه ی خوشبوی رمضان است که مشاممان را می نوازد و ماه خدا که هلول می کند، خداوند سفره مهمانی اش را برایمان بر سریر عرش می گشاید تا شاید در فرصتی سی روزه راهی به آن یابیم و هم سفره ملائک شویم. فرصتی که پیک رمضان ، هر صبح نوید آمدنش را بر زمهریر دلمان زمزمه می کرد و ما نیز بی صبرانه خواستیم از پستوی مه گرفته شبهای بی ستاره مان بیرون زنیم تا راهی ضیافت خدا شویم ، تا رمضانی دیگر را بندگی کنیم . و چه شرمگین از ژرفای وجودمان صفیر بندگی را سر می دهیم که تائب معبد نشینی هستیم که از کورسوی جهان امده تا شاید بتواند دل را به توبه ای دیگر بشوید.
حالا ما هستیم و کوچه های دعا ونیایش که جملگی از برای بندگی خدا است. ما هستیم و کوله بار غفلت که هر سال به امید کرمش در این ماه به دوش شرم می گیریم و ملتمسانه ((یا غیاث المستغیثین)) را با دستان دعا روانه آسمان می کنیم.
رمضان که می آید فرصتی دوباره می یابیم ، فرصتی می یابیم تا عاشق شویم، دوباره انسان شویم، ابر حسرتی شویم بر مرغزار خشکیده دلمان، آب شویم، روشن شویم و از نو، نو شویم.

رمضان که می آید می خواهیم زنده شویم حتی اگر به مردن خو گرفته باشیم، می خواهیم بشنویم حتی اگر با نشنیدن مانوس باشیم، می خواهیم سخن بگوییم حتی اگر لبانمان بی قرار سکوت باشد. و خواستن ما آن چیزی است که در کردارمان هویدا می شود و ان زمان است که روزه ما ابلیس را به زنجیر می کشد و شرم از کردار امت را از سیمای نبی می زداید. چه بسا که قدر ما در والا شبی بالا می رود و با میزان خدا سنجیده می شود و عرش به سیلاب اشک هایمان غبطه می خورد و گناه با تلنگری از جنس توبه از ما دور می شود.

آری! ماه خدا که هلول می کند، بی تابیم برای خواندن قنوت غربتمان و دعا از میان ربنای دستانمان. بی تابیم برای احیا شدن با شبهای قدر در سکوت لحظه ها . بی تابیم برای زمزمه دعای سحر:(( اللهم انی اسئلک من بهائک...)) بی تابیم برای اینکه از بال فرشتکان رحلی سازیم برای قرآنمان تا با آن روانه عرش شویم. بی تابیم برای هرچه پاکی و خوبی است. بی تابیم برای رها شدن، به پرواز در آمدن...

چه سود که می خواهیم پر گشاییم اما پاهایمان چسبیده به دنیاست ، می خواهیم خانه دل را بگشاییم اما شاه کلیدش را نیافته ایم. ولی صدق داریم که این حقیقت دارد، این حقیقت دارد که روزه ما در این ماه پلی می شود از ما تا خدا و این تازه آغاز بندگی ماست. این حقیقت دارد که جود و کرم او بی منتهاست و دریای غفلت ما بی مدعا.

رمضان که می آید پای دل را می کشانیم تا در لیلة القدری دیگر قدرمان را با قدر علی (ع) پیوند زنیم . رمضان که می آید کاسه شیری می شویم که بر دستان کودک یتیمی روانه خانه علی (ع) است. دستمال زردی می شویم که بر پیشانی حیدر بی قراری می کند، قطره خونی می شویم که از زخم مولا جاری می شود و صبر می شویم در چاهی که دیگر شبی با علی به خود نخواهد دید. ولی ای کاش رمضان که می رود شمشیری نشویم که بر فرق علی (ع) فرود امد و زخمی نشویم که بر سر او نشانده شد. کاش بدانیم رمضان که می رود ما هم با او برویم.

زبان...

آدمی اگر بزرگ و نیک زاده هم باشد از زبان مردم آسوده نیست، زیرا:
اگر بسیار کار کند،میگویند احمق است! اگر کم کار کند،میگویند تنبل است!
اگر بخشش کند،میگویند افراط می کند! اگر جمع گرا باشد،میگویند بخیل است!
اگر ساکت و خاموش باشد،میگویند لال است! اگر زبان آوری کند،میگویند وراج و پرگوست!
اگر روزه برآرد،شب ها نماز بخواند، میگویند ریاکار است! و اگر نکند،میگویندکافر است و بی دین!
لذا نباید بر حمد و ثنای مردم اعتنا کرد و جز از خداوند نباید از کسی ترسید...
پس آنچه باشید که دوست دارید... شاد باشید،مهم نیست که این شادی چگونه قضاوت شود...

مژده ای دل که شب نیمه شعبان آمد

نیمه شب در سحرم، پیک ز جانان آمد

دوش ای منتظران نیمه شعبان آمد

قدم پاک وجودش چو نهاد او به زمین

بر تن بی رمق عالمیان، جان آمد

آنکه بودست، امید همه دوران "مهدی"

وارث علم نبی، محیی قرآن آمد

کی شود بانگ برآید، ز حریم کعبه

بزنید آب به ره، یوسف دوران آمد

 با تبریک طلوعش و به امید ظهورش

متولدین تیر ماه

تازه بالغ طبیعت

سمبل : خرچنگ

شعار : من احساس می کنم

ستاره حاکم : ماه

عنصر وجود : آب

شخصیت : کاردینال

فلز وجود : نقره

سنگ خوش یمن : مروارید

رنگ محبوب : سایه ای از رنگ های خاکستری،آبی و سبز

عدد خوش یمن : 2

گل محبوب : بنفشه . لی لیوم

روز مبارک : دوشنبه

می پندارم ماه

به نسیمی همه راه به هم می ریزد

کی دل سنگ تو را آه به هم می ریزد

 

سنگ در برکه می اندازم و می پندارم

با همین سنگ زدن ، ماه به هم می ریزد

 

عشق بر شانه هم چیدن چندین سنگ است

گاه می ماند و نا گاه به هم می ریزد

 

آنچه را عقل به یک عمر به دست آورده است

دل به یک لحظه کوتاه به هم می ریزد

 

آه یک روز همین آه تو را می گیرد

گاه یک کوه به یک کاه به هم می ریزد

                   

                                                                               فاضل نظری

دلم برایت تنگ است!!!

خنده ام می گیرد وقتی پس از مدت ها بی خبری بی آنکه سراغی از این دل آواره بگیری

می گویی:دلم برایت تنگ است.

یا مرا به بازی گرفته ای

یا معنی واژه هایت را خوب نمی دانی...

دلتنگی ارزانی خودت.

من دگر دلم را به خدا سپرده ام

آموخته ام ...

آموخته ام ... که تنها کسی که مرا در زندگی شاد می کند کسی است که به من می گوید: تو مرا شاد کردی

آموخته ام ... که مهربان بودن، بسیار مهم تر از درست بودن است

آموخته ام ... که هرگز نباید به هدیه ای از طرف کودکی، نه گفت

آموخته ام ... که همیشه برای کسی که به هیچ عنوان قادر به کمک کردنش نیستم دعا کنم

آموخته ام ... که مهم نیست که زندگی تا چه حد از شما جدی بودن را انتظار دارد، همه ما احتیاج به دوستی داریم که لحظه ای با وی به دور از جدی بودن باشیم

آموخته ام ... که گاهی تمام چیزهایی که یک نفر می خواهد، فقط دستی است برای گرفتن دست او، و قلبی است برای فهمیدن وی

آموخته ام ... که راه رفتن کنار پدرم در یک شب تابستانی در کودکی، شگفت
انگیزترین چیز در بزرگسالی است

آموخته ام ... که زندگی مثل یک دستمال لوله ای است، هر چه به انتهایش نزدیکتر می شویم سریعتر حرکت می کند

آموخته ام ... که پول شخصیت نمی خرد

آموخته ام ... که تنها اتفاقات کوچک روزانه است که زندگی را تماشایی می کند

آموخته ام ... که خداوند همه چیز را در یک روز نیافرید. پس چه چیز باعث شد که من بیندیشم می توانم همه چیز را در یک روز به دست بیاورم

آموخته ام ... که چشم پوشی از حقایق، آنها را تغییر نمی دهد

آموخته ام ... که این عشق است که زخمها را شفا می دهد نه زمان

آموخته ام ... که وقتی با کسی روبرو می شویم انتظار لبخندی جدی از سوی ما را دارد

آموخته ام ... که هیچ کس در نظر ما کامل نیست تا زمانی که عاشق بشویم

آموخته ام ... که زندگی دشوار است، اما من از او سخت ترم

پدر...

سلامتی اون پدری که کمرش زیر بار زندگی خم شد،

دست هاش از شدت کار پینه بست،

پاهاش تاول زد،

چهره ش از رنج زندگی شکسته شد،

لباساش تو تنش کهنه شد و خم به ابرو نیاورد

تا خانوادش تو آسایش زندگی کنن...

پ.ن:

دختر که باشی میدونی اولین عشق زندگیت پدرته

دختر که باشی محکم ترین پناهگاه دنیا آغوش گرم پدرته
مردونه ترین دستی رو که میتونی تو دستت بگیری و از هیچی نترسی دستای گرم و مهربون پدرته
باید دختر باشی تا بفهمی...

متولدین خرداد ماه

کودک طبیعت

سمبل : دوقلوها

شعار : من فکر می کنم

ستاره حاکم : مرکوری(عطارد)

عنصر وجود : هوا

شخصیت : راوی

فلز وجود : جیوه

سنگ خوش یمن : زمرد کبود

رنگ محبوب : زرد و سبز و آبی

عدد خوش یمن : 5

گل محبوب : کاملیا

روز مبارک : چهارشنبه

شب آرزوها...

برای چراغ های همسایه هم نور آرزو کن ،

بی شک حوالی ات روشن تر خواهد شد ...

ماه رجب است و شب آرزوها

التماس دعا...

سرنوشت و آرزو...

از خدا پرسید:

اگر در سرنوشت ما همه چیز را از قبل نوشته ای آرزو کردن چه سودی دارد؟؟

خداوند گفت:

شاید در سرنوشت تو نوشته باشم هر چه آرزو کرد!!

نگرانی

در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلا ً به تو افتاد مسیرم که بمیرم

یک قطره آبم که در اندیشه دریا
افتادم و باید بپذیرم که بمیرم

یا چشم بپوش از من و از خویش برانم
یا تنگ در آغوش بگیرم که بمیرم

این کوزه ترک خورد!چه جای نگرانی است
من ساخته از خاک کویرم که بمیرم

خاموش مکن آتش افروخته ام را

بگذار بمیرم که بمیرم که بمیرم

...

به کسانی که در لابه لای مشغله شان وقتی

برای شما پیدا می کنند احترام بگذارید.

اما عاشق کسانی باشید که

وقتی شما به آن ها نیاز دارید

هرگز به مشغله شان

نگاه نمی کنند.

مادر...

مادر یعنی به تعداد همه روزهای گذشته تو، صبوری!

مادر یعنی به تعداد همه روزهای آینده تو ،دلواپسی!

مادر یعنی به تعداد آرامش همه خوابهای کودکانه تو، بیداری!

مادر یعنی بهانه بوسیدن خستگی دستهایی که عمری به پای بالیدن تو چروک شد!

مادر یعنی بهانه در آغوش کشیدن زنی که نوازشگر همه سالهای دلتنگی تو بود!

مادر یعنی باز هم بهانه مادر گرفتن....